Ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Ναξίων είχε και η θεά Δήμητρα με την κόρη της Περσεφόνη. Η Δήμητρα ήταν θεά της γονιμότητας της γης.
Ο μύθος μάνας και κόρης, η οποία απήχθη από τον Πλούτωνα (Άδη), ο οποίος την πήγε στον Κάτω Κόσμο σαν βασίλισσα του ΄Άδη, συμβολίζει τον κύκλο των εποχών. Τη θλίψη με το μαρασμό της φύσης το Φθινόπωρο και το Χειμώνα, τη χαρά και την αναγέννηση την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.
Η σημαντική αυτή θεότητα, προστάτιδα των αγροτών και της γεωργίας, τιμήθηκε και αγαπήθηκε πολύ απ’ τους κατοίκους της Νάξου, οι οποίοι έκτισαν για τη λατρεία της περικαλλή ναό, σε περίοπτο θέση της εύφορης πεδιάδας του «Μπαούζι», στην περιοχή του Σαγκρίου.
Ο ερειπωμένος ναός αναστηλώθηκε πρόσφατα με το ίδιο του μαρμάρινο υλικό, το οποίο μαζαύτηκε από τη γύρω περιοχή.
Θεωρείται από τους σημαντικότερους και αντιπροσωπευτικότερους αρχαίους ναούς, πολύτιμος όχι μόνο για τη συμπληρωματική γνώση της ιστορίας και της κοινωνίας της Νάξου, αλλά και για την κατανόηση της αρχαίας θρησκείας και λατρείας.
Περιέχει δε σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, τα οποία συναντούμε μεταγενέστερα στον Παρθενώνα.
