Έθιμο παραδοσιακό, που συνδέεται με τη διαδικασία απόσταξης της ρακής.
Γίνεται στο τέλος του Οκτώβρη ή στις αρχές του Νοέμβρη σε πολλά χωριά της Νάξου. Οι στροφιλιές, που είναι τα απομεινάρια του τρύγου (τσαμπιά, φλούδες από τις ρώγες και κουκούτσια), τοποθετούνται σε καζάνια μαζί με λίγο μούστο ή νερό και με μάραθο ή κίτρο που προσδίδουν άρωμα στο τελικό απόσταγμα.
Το καζάνι κλείνει, η φωτιά ανάβει και η ρακή αρχίζει να χύνεται στο ειδικό δοχείο. Κάθε καζανιά παράγει από 12-17 λίτρα ρακής.
Σημαντικό στοιχείο για την ποιότητα της ρακής (βαθμός αλκοόλ) αποτελεί η στιγμή που θα βγει από το καζάνι.
Η πρώτη ρακή που παράγεται ονομάζεται πρωτοράκι και είναι τόσο δυνατό που χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς λόγους (εντριβή, κομπρέσες).
Το ρακιντζό είναι αφορμή για παραδοσιακά γλέντια, με μουσική και μεζέδες που ψήνονται δίπλα στα καζάνια. Στον κόσμο και τους επισκέπτες προσφέρεται άφθονη ρακή και παραδοσιακά εδέσματανα αποτελεί το σημείο αναφοράς του τριημέρου στο νησί.
