Η 24η Ιουνίου είναι από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της Νάξου.
Το προσωνύμιο «Κλήδονας» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «κλήδων» που σημαίνει προγνωστικός ήχος και χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει τον συνδυασμό των τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής.
Ουσιαστικά ο «Kλήδονας» σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία, η οποία λέγεται ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.
Το βράδυ της 23ης Ιουνίου, την παραμονή του εορτασμού του Αγίου Ιωάννου στα χωριά της Νάξου οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στις πλατείες, ανάβουν φωτιές και καίνε τα μαγιάτικα στεφάνια πηδώντας ο καθένας τρεις φορές πάνω από τη φωτιά.
Ο ρόλος της φωτιάς λειτουργεί καθαρτικά και ξορκίζει κάθε κακό διώχνοντάς το μακριά.
Η γιορτή του Κλήδονα συνοδεύεται σε μερικά χωριά και από γυναικείες παραδόσεις (αμίλητο νερό, αλμυροπιτάκια, φύλλα συκιάς με αλάτι) που έχουν σα στόχο να ονειρευτούν τα ελεύθερα κορίτσια τον άντρα που θα παντρευτούν.
Σε κάποια ορεινά χωριά οι κάτοικοι φτιάχνουν ένα ομοίωμα ανθρώπου από άχυρα, τον «αχυράνθρωπο», που καταλήγει και αυτός με τη σειρά του στη φωτιά. Στο τέλος ακολουθεί γλέντι με μουσική και χορό.
